با روایات اهل بیت علیهم السلام فداشون بشم که محشور باشی، به بعضی عباراتی می خوری که شاید از نظر ظاهری خیلی مهم جلوه نکنن
مثل عباراتی که سوال کننده از امام می خواسته احترام بگذاره و عرض ارادت کنه. فکر می کنیم خوب طرف می خواسته ارادتش رو نشون بده یه چیزی گفته! خیلی غرقش نمی شیم.
مخصوصا وقتایی که اصحاب و یاران می خواستن از اهل بیت تعریف کنن و جملاتی رو به کار می بردن.
مثلا " جعلت فداک" که یعنی " فداتون بشم" خوب اینکه اصحاب و یاران هر بار که می خواستند سوالی بپرسن یا عرض ارادتی کنن از این جمله استفاده می کردند نشان از این داره که هر لحظه آماده بودند در رکاب امامشون جانشون رو فدا کنند.
اینجاست که وقتی این جملات رو می بینی و درباره اش فکر می کنی با خودت میگی کاش منم یه بار پیش روی امام علیه السلام بودم و میگفتم فداتون بشم...
اما اون جمله ای که خیلی برای من اهمیتش بیشتره اینه که گاهی کسانی از اهل بیت علیهم السلام سوال می پرسیدند که از قبل هیچ ارادتی نداشتند! بلکه می اومدن تا اهل بیت رو امتحان کنند ببینند آنچه که درباره ی ایشان شنیدند درسته یا نه!
یا اینکه گاهی نه برای فهمیدن بلکه برای آزار و اذیت و تحقیر ائمه، برخورد بدی رو با ایشان انجام می دادند..
خوب در مقابل این سوالات و برخوردها، پاسخی که از ائمه می شنیدند و رفتاری که می دیدند طوری بود که هر بیننده ای رو متقاعد می کرد که بی اختیار بگه:
الله یعلم حیث یجعل رسالته! واقعا خدا خوب می داند که رسالتش رو به چه کسی بسپاره!
به نظر من نکته اش اینجاست وقتی که عقلها اعتراف می کنند و زبان ها کم می آورند و دیده ها متحیر می شوند از این همه عظمت! چطور می تونن این همه رو بیان کنند. این یعنی آنقدر در برابر وصف مقام ایشان کم می آورند که مجبور می شوند از قول خود خداوند استفاده کنند و بگن خدا خودش می داند که به چه کسی عزت بدهد و ...
همه اینا رو گفتم که اینو بگم هر بار که تصاویر استقبال مردم از امام خامنه ای (حفظه الله ) رو می بینم اونقدر کم می آورم از وصف احساسم که فقط می توانم بگویم:
الله یعلم حیث یجعل رسالته ...
پی نوشت: ساده گفتم تا راحت بفهمیم، اون عزیزانی که باروایات آشنا هستند خیلی این عبارات رو دیدند.
پی نوشت 2: برداشت بنده کاملا شخصی هست و منظور تفسیر روایات و ... نیست و قصد بحث روایی نداشتم.
پی نوشت 3: میگی نه خودت ببین. یه فیلم ببینید
